 Mijn moeder houdt niet van koken maar maakt de LEKKERSTE bonensoep. Ondertussen is ze 79, al een hele tijd niet meer in blakende gezondheid, en heeft ze een laatste keer soep gemaakt voor ons. "Vergeet uw soep niet mee te nemen", zei ze de laatste keer toen ik op het punt stond om naar huis te gaan was. "Het is de laatste keer geweest, voel ik. Het vergt zoveel energie van mij om dat te maken en dat gaat niet meer. Het is goed geweest. Laat het jullie smaken!" En dat was dat.
Op de terugweg naar huis drong het tot me door dat ik het laatste goud van mijn moeder, in mijn handen had. En dat raakte me wel. In een eerste, gekke reflex wou ik deze doos soep voor altijd bewaren, koesteren bijna, en niet opeten... als nostalgische herinnering aan betere tijden. Toen drong het tot me door dat er het afgelopen jaar steeds meer kleine en grotere 'laatste keren' zijn geweest in haar leven en dat ze daar meer en meer vrede mee heeft. Het is alsof haar cirkel zich rond aan het maken is. "Het is wat het is" en "Het is goed geweest", hoor ik haar vaak in alle rust repliceren. In de diepe herfst van haar leven, is er in haar geen streven meer naar meer en beter. Ze is niet meer gericht op 'groei' maar op dealen met hoe het is in dit moment, in al haar kleine grootsheid. Onmacht en verdriet om wat niet meer kan heeft ondertussen plaats gemaakt voor een bewust toelaten van wat er aanwezig is in het hier en nu : ze kan genieten van de rijpe vruchten van haar leven en ze kan alles wat niet (meer) tot wasdom is gekomen, gewoon laten zijn. Dit 'kunnen laten zijn' zonder oordeel creëert nieuwe ruimte en meer bedding in haar leven. Nieuwe ruimte om te zijn met de dingen zoals ze zijn, in het hier en nu. Zonder iets te moeten of willen veranderen. En een diep vertrouwen dat alles gaat zoals het moet gaan. Samen met een diep besef dat alles zijn tijd heeft en dat ze daarin kan landen. Dit spiegelt meteen ook de balancerende energie van deze herfstequinox : de tijd nemen om bewust de beste volrijpe vruchten te plukken, opeten of verwerken. Durven kiezen wat je plukt en wat je best laat hangen en vallen, waar je best geen energie meer insteekt. Een tijd van 'laten gaan' van het onaffe, het onvolmaakte, van dat wat niet tot wasdom is gekomen. Dankbaar voor dit proces van groei, vervolmaking en afronding. De vruchtbare leegte voelen en be-rusten. Dit is een tijd van vol-eindigheid. Het in liefde 'kunnen laten zijn' om vol-ledig aan te komen bij dat wat is. Het laatste goud zal ons smaken.
0 Comments
... brengt de 5-daagse reeks ‘Surfing the flow of life’ teweeg! Ik ontvang veel vragen van geïnteresseerden. Ik hoop met dit schrijven wat helderheid te brengen voor de twijfelaars onder jullie zodat je de knoop makkelijker kan doorhakken om deel te nemen vanuit het perspectief van jouw verlangen en intuïtie en je minder laat leiden door angst, ongemak, ogenschijnlijke blokkades of ‘randanimatie’. Een ware wil wordt altijd een weg getoond…en die weg begint altijd met de eerste stap die alleen jij kan zetten. Deze reeks is gemaakt op maat van mensen van nu. Mensen die het verlangen of de nood voelen om de natuurlijke werking van hun bewustzijn op een eenvoudige en veilige manier te leren kennen of verder te verdiepen om er de vruchten van te kunnen plukken in hun dagelijkse leven. In die zin staat deze reeks open voor zowel beginnende als meer ervaren stappers op het boeiende pad van bewustzijnsontwikkeling. Elke oefening, elke afstemming zal voor iedere deelnemer iets anders brengen, namelijk dat wat nodig is voor jou op dit moment. Het is tot nu toe ALTIJD mijn ervaring geweest dat het bewust leren werken met primaire energieën of blauwdrukenergieën in je leven, waarvan de levensenergie of ‘flow of life’ er eentje is, veel in beweging zet in mensen. Deze energieën brengen ons ALTIJD naar de essentie van wie we zijn als mens en als individu. Ze gidsen ons naar huis. Ze heffen sluiers op en brengen focus, houvast en helderheid. They cut the bullshit. Daarom dat ik er zo graag mee werk! Levensenergie of levenskracht is een heel toegankelijke en zeer krachtige energievorm. Het is ook een hele pure energie die je uitzuivert en de puntjes als vanzelf op de i zet. Als levensenergie vlot door levende wezens kan stromen verbindt het je altijd weer met jouw meest natuurlijke (en gezonde) staat van zijn, met de oerfrequentie van het Leven zelf. Dat stromen gebeurt ‘van nature’ maar dit kan nog meer gericht, vlot en constructief gebeuren als we er bewust mee in relatie gaan. En dat blijkt voor veel mensen tegelijkertijd aantrekkelijk én beangstigend. Aantrekkelijk omdat we instinctief aanvoelen dat we in deze natuurlijke verbinding moeiteloos kunnen thuiskomen, in onszelf én in de wereld. Dat deze relatie voor ons een onuitputtelijke bron van kracht en vreugde kan zijn. Dat we dan met gemak en vertrouwen op ons levenspad stappen en dat van andere levende wezens onvoorwaardelijk en liefdevol kunnen ondersteunen. Beangstigend omdat binnen ons Westerse culturele erfgoed de informatie over de werking van energie, bewustzijn en de cyclische en wederzijdse verbinding tussen alles zeer lang schaars is gemaakt en een natuurlijke spiritualiteit gedemoniseerd werd, waardoor het terug bewust verbinden met deze wetmatigheden vaak angst of minstens ongemak op kan roepen. Daarnaast hebben we het in onze cultuur afgeleerd om te kunnen ontvangen (en te geven) zonder meer. Vandaar dat onze culturele copingmechanismen en onze zorgvuldig opgebouwde sociale identiteit in gang schieten om ons te beschermen tegen de mogelijkheid van zoveel verbinding, levenskracht en ‘natuur’ in ons : is dit echt?, kan het zo eenvoudig zijn?, moet ik er dan niet voor ‘werken’ om dit ‘te verdienen’?, ben ik het wel waard om zoveel levenskracht te dragen/te evaren/te gebruiken?, val ik dan niet te veel op?, hoor ik er dan nog wel bij?, wat kan ik hier nu echt mee doen in mijn dagelijks leven?, enz. … In bewuste verbinding met levensenergie voelen en zien we veel. We voelen hoe het is om helemaal en moeiteloos ‘in kracht’ of ‘in harmonie’ te zijn, in rechtstreekse verbinding met het Leven zelf dat ons draagt en dat wij mee dragen. Dat besef van onlosmakelijke wederzijdsheid ontroert ons vaak, brengt rust, maakt nederig of dankbaar. Vaak zijn dit momenten van verbinding die we niet weten te vertalen of mee te nemen naar ons dagelijks leven waardoor ze alsnog als toeval of als extraatje aanvoelen. Tegelijkertijd beseffen we ook dat we onszelf ontkrachten door deze krachtige verbinding in ons dagelijks leven vaak te minimaliseren, ridiculiseren, niet helemaal te vertrouwen, uit de weg te gaan, enkel te reserveren voor op vakantie of tijdens een workshop… om zo ons duur verworven plekje en identiteit in de maatschappij niet te verliezen en terug te kunnen keren naar waakvlam-modus, ratrace en status quo. En dat contrast in onszelf ervaren kan best confronterend zijn. En dat maakt ook dat we onze hakken in het zand zetten en de verbinding toch niet ten volle aangaan. Of blokkades, (voor)oordelen of vermijdingsgedrag gaan ontwikkelen ten aanzien van de vlotte doorstroom van levenskracht in ons leven. En dan stroomt het, op zijn zachtst gezegd, allemaal minder vlot en verloopt alles moeizamer… In deze reeks gaan we niets uit de weg. Angst of weerstand is normaal en is daarom niet belangrijk. We laten het zijn en maken er geen issue van. We zeggen ‘JA’ en laten ons daarentegen helemaal uitzuiveren tot op het bot. Dit doen we doorheen verschillende energetische oefeningen te focussen op onze relatie met de doorstroom van levenskracht in ons lichaam, ons denken en onze ziel zodat we onze plek in de wereld(ziel) en in ons leven helemaal kunnen innemen. We leren de doorstroom van energie vlot te ontvangen en openen ons zo voor geschenken en reset waar nodig. Deze energie begeleidt ons veilig naar huis. We gebruiken daarvoor voornamelijk de trancereis als navigatiemiddel of surfplank; om in de metafoor van het surfen te blijven. De trancereis of sjamanistische reis is één van de puurste en meest belichaamde energetische navigatiemethodieken. We leren zo bewust mee te surfen op de golven van de levensenergie die van nature door ons stroomt. Stevig gegrond en met een heldere intentie creëeren we keer op keer een stevige surfplank om de golven van ons lichaam, ons denken en onze ziel te kunnen ‘rijden’. Als surfend herstellen en verdiepen we op deze manier de totale relatie met onszelf en weven we meer levenskracht in ons dagelijks leven en in de oceaan die het levensweb is. Jezelf uitzuiveren van tijd tot tijd is belangrijk spiritueel werk. Terug verbinden met wie je ten diepste bent en met het Leven zelf zodat jouw leven vlot kan stromen, de wereld in. Ik wil je vooral vragen om je niet te laten (af)leiden door angst, ongemak of de randanimatie in je leven - moest dat het geval zijn. Als dit werk je echt roept of trekt, neem het dan serieus : maak er ruimte voor en zeg ‘JA’. Maak een prioriteit van je eigen levensproces. Iedereen met wie je verbonden bent zal de vruchten plukken van jouw ‘thuiskomen’. Contacteer me gerust om kennis te maken of met eender welke vraag. Durf te vragen, sta jezelf niet in de weg, vul niet in voor een ander. Ik ben met plezier beschikbaar voor jou. en jouw pad. Jij bent belangrijk. Er zijn nog 3 vrije plekken. Inschrijven kan nog tot en met 7 september. Gespreide betaling is mogelijk, evenals een factuur. Alle inhoudelijke en praktische info vind je op hier : Flow of Life. Let’s surf! Carolien foto van Kanenori (Pixabay)  Op 1 augustus werd het Eerste Oogsfeest, oftewel Lammas/Lughnasadh, hier eeuwen geleden gevierd door onze voorouders. De eerste oogsten konden eindelijk binnengehaald worden na al het voorbereidende werk in het voorjaar. En dat werd uitgebreid gevierd door de hele gemeenschap. Want een oogst is nooit verzekerd. Oogsten is het eindpunt van een lange, onzekere reis vol intentie, hoop, groei, keuze en het omgaan met omgevingselementen waarover we geen regie hebben. Kunnen oogsten brengt diepe vervulling én bevrijding: we verwerven eindelijk iets dat we durven gebruiken of integreren en daardoor ook weer kunnen loslaten. Het is geen streven meer, het is verworven. Het is ‘van ons' geworden, letterlijk of figuurlijk. Waar pluk jij nu blij de eerste vruchten van? Wat heb jij op dit moment verworven of eindelijk kunnen integreren in jouw leven? En wat kan jij nu loslaten op weg naar morgen? Foto: Lady of the Harvest - Brian Froud  Het aanhoren van horrorverhalen van cliënten die in mijn praktijk belanden omdat ze een bad trip meemaakten in het spirituele werkveld is jammer genoeg quasi wekelijkse kost voor mij. Emotioneel stabiele volwassen op zoek naar diepere verbinding of bezwaard door existentiële of andere kwetsbare vragen komen blijkbaar nogal eens terecht bij practitioners, therapeuten of helers die (bewust of onbewust) angst, drama of schuld- en schaamtegevoel installeren tijdens de behandeling die ze geven. Veelal omdat er slecht wordt afgestemd of omdat er (veelal onbewust) gewerkt wordt vanuit een kortzichtige of afwezige expertise, oordeel of almacht. Er worden nogal eens ‘rituele’ handelingen gesteld of woorden uitgesproken die een zwaar ontkrachtend effect hebben op de energie en de mindset van de cliënt. In het ergste geval wordt de emotionele en fysieke stabiliteit zodanig aangetast dat het niet meer mogelijk is om normaal te functioneren in het dagelijkse leven voor de cliënt. De verbinding en afstemming die de cliënt ervaart met zichzelf en met de wereld is dan zwaar beschadigd. De weg hieruit hoeft niet lang en moeilijk te zijn voor de cliënt, maar had vermeden kunnen worden als hun eerdere begeleider van meet af aan bewust had gekozen voor het co-creëren van een nieuw en helend verhaal. In nabijheid en in afstemming met de cliënt en in sync met het mysterie dat het Leven zelf is. In verbinding dus. Zonder intentie om te fixen of ‘het juiste antwoord’ te moeten geven maar ruimte makend voor een verbinding die zich organisch en van nature wil ontvouwen. Het begeleiden van spirituele en existentiële processen bij mensen gaat vaak over Mens-wording. Over ‘to be, to become & to belong’. “Human beings aren’t born. Human beings are made”, zei Stephen Jenkinson al. Zo gezien is het begeleiden van deze processen heilig werk. Mens-wording is een proces van volwassenwording en het doormaken van dit proces geldt evenzeer voor de begeleider. De kwaliteit van de verbinding die de begeleider kan leggen met het Leven zelf, met zichzelf en met de ander werkt rechtstreeks door op de kwaliteit van de verbinding die de cliënt met zichzelf en zijn leven kan leggen. Daar zit het grootste deel van het helend effect. Want enkel daar kan verbinding ontstaan met het eigen, innerlijk kompas en met een krachtig besef van al-heel-en-genoeg-zijn. Het gaat niet om fixen, redden, helpen, weten. Het gaat om authentiek en afgestemd verbinden. Dat is de eerste én laatste stap. Met daartussen veel ruimte om een gezonde en helende werkrelatie te laten ontvouwen. “To heal is to touch with love what we previously touched with fear.” - citaat van Stephen Levine Foto : Raphaël Schaller - Unsplash  |
WelkomAf en toe post ik hier mijn kijk op de dingen of wat me raakt in mijn werk of leven. Archieven
September 2024
Categorieën |
RSS-feed