Gisteren heb ik een volwassen egel gevonden op ons terras. Intact en perfect. Hoe de dood dit prachtige pootjesdier vond zo dicht bij ons zal een mysterie blijven. Maar het raakte me.
Vandaag heb ik de egel begraven in de laatste stralen van een zachte namiddagzon. Er was geen weg naast. De dood voelde heel aanwezig en ook zacht, als onverstoorbaar deel van een groter geheel. Rilke kwam in me op toen ik afscheid nam op mijn manier. Het raakte me. “God speaks to each of us as we are made, then walks with us silently out of the night. … Don’t lose touch with me. Nearby is the land they call life, you will know it by its intensity. Give me your hand.” - Rainer Maria Rilke (Before the Beginning) Rust zacht, schoon stekebeest. Grote Buik koestert je. Terug naar het Begin.
0 Comments
|
WelkomAf en toe post ik hier mijn kijk op de dingen of wat me raakt in mijn werk of leven. Archieven
Oktober 2024
Categorieën |